„ „Ile oni mają lat?” Się zapytałem wydawcy Mrzonek i nieco mnie zaskoczyła odpowiedź, że w okolicach trzydziestki. Mrzonki grają bowiem jakby nie załapały się ze swoją nową falą na Marchewkę w 87 roku. Co jest komplementem, jakby ktoś pytał. Może to za sprawą saksofonu, który jest ważnym elementem budującym brzmienie Mrzonek, może za sprawą skojarzeń które biegną gdzieś do Klausa Mittfocha czy solowego Janerki do Republiki. Musi też, miejmy to już za sobą, paść nazwa Świetliki, bo tu też za mikrofonem poeta który lubi zadeklamować zamiast zaśpiewać - ale to ostatnie skojarzenie jednak dosyć odległe i nieco krzywdzące dla zespołu jest, więc się nim nie sugerujcie. No chyba, że lubicie Świetliki, to wtedy można. Poezji nie będę oceniał, ale Mrzonki grają fajniej. Zaskakująca, nietypowa dla antenowego katalogu pozycja.”

Szymon
"Antena Krzyku"

----

„Na płycie mamy sześć utworów, które wyłamują się jednoznacznemu określeniu co do tego, co tak naprawdę grają Mrzonki. Bo zaczyna się całkiem nieźle, numer „Reklama” jest żywiołowy, a antykonsumpcyjny poetycki manifest doskonale łączy się tu z dźwiękowymi migawkami z telewizyjnych reklam, skrawków filmików czy telewizyjnych relacji. Ale już drugi kawałek, „Tabletka”, zwalnia i zmienia się w zimno-falową ciągłość, gdzie za „pierwsze skrzypce” robi tutaj saksofon, którego w ogóle jest pełno w Mrzonkach. „Koniec Fiata” to nostalgiczna i nastrojowa podróż w poszukiwaniu czegoś utraconego. I znów ten saksofon… a wokal Tomka przepuszczony tu został przez megafon. „Sen” to kolejny numer, gdzie zespół jedzie na tych swoich zwolnionych obrotach, tym razem sax przez niemal cały utwór tworzy bardzo fajną linie melodyczną, a w pewnym momencie wybija się gitara, a nawet w końcowej faze swoje solo ma perkusista. W tytułowym „Narysowanym” Mrzonki znów nieco przyśpieszają, ponownie pojawiają się fajne i powtarzające się motywy z saksofonem, który oczywiście ma tu też swoją solówkę. Dla mnie, obok „Reklamy”, jeden z najlepszych numerów na płycie. Na sam koniec mamy nową wersję kawałka „Los Anieli”, w remiksie Kacpra, nowego członka Mrzonek który odpowiedzialny jest za elektronikę w unowocześnionej wersji zespołu. Pojawiające się w tłach delikatne połacie dźwięków podrasowują muzykę zespołu, nadając jej nieco inny wymiar. Remiks pokazuje nam na co stać nowego człowieka w ekipie. Ma on nieco dubowy rytm, jest trochę bajerów ale i tak przebija się przez to wszystko Marcin ze swoim saksofonem, który to instrument nadaje zespołowy znaczący obraz. Mrzonki mają na tej płycie jakby dwa oblicza; bardziej żywiołowe i to charakterystyczne dla nich, nastrojowo-nostalgiczne. W tym pierwszym odnajdujemy echa rocka alternatywnego, jak i post-punka, drugie wieje zimną falą i momentami takim troche art-rockiem. W tej ich miksturze brakuje mi trochę takich typowych dla post-punka czy zimnej fali brzmień gitar, ale zdaję sobie sprawę z tego, że Mrzonki to zlepek ludzi z naprawdę różnych klimatów muzycznych, a i nie można przecież mieć wszystkiego… Wybijające w tym zespole są jeszcze dwie rzeczy: saksofon, który naprawdę odgrywa tu bardzo dużą rolę i gra Marcina potrafi nadać tym kawałkom klimat nie do podrobienia. Druga rzecz to Tomek ze swym poetyckim wokalem i takowymi tekstami. Mrzonki to w dużej mierze „jego” zespół i bez niego po prostu nie miałby on sensu istnieć.”

Krawat
"Chaos w Mojej Głowie"

----

Mrzonki, w składzie:

Tomasz Berrached - wokal
Wojciech Machniak - gitara
Marcin Kania - saksofon, klawisze
Michał Siwek - bas
Waldemar Leśniak - perkusja
Kacper “Echology” Żarna - efekty specjalne

Słowa - Tomasz Berrached

Nagrań dokonano na sali prób zespołu.
Miks/mastering: Studio Muzyczne FLY.
studiofly.pl